gönderiniz...

Karacaörene Özlem

Biliyorum epeydir hüzünlüsün,
Bağrından çıkan evlatların gitti diye mi bu sessizligin,
Yoksa senede bir de olsa uğramıyorlar diye mi?
Oysa ne de güzeldi eski günlerin,
Dolup taşardı sokakların yolların,
Yazın harmanda kışın kahvede sabahlardı erkeklerin,
Köyün birinci geçim kaynağıydı buğday tarlaların,
Her mevsim aşık, çelik çomak oynardı çocukların,
Değirmencide beklerdi buğday öğütmek için reçberlerin,
Hayaliydi köy dolmusuna binip şehre inmek yavruların,
İnekleri sağar, meraya gönderirdi ve yol gözlerdi kadınların,
Çeşmelere helke ile kovayla su almaya giderdi genç kızların,
Kuyubaşlarında Çeşmelerde kül ile çitiyle yıkanırdı çamaşırların,
Her daim Köyün neşesydi bereketiydi delilerin,
Cami duvarında kahve önünde dertleşirdi yaşlıların,
Cevdet'in Musa'nın bakkalında alınırdı mis kokulu lokumların sucukların,
Harman yerinde her daim top oynardı gençlerin,
Seyfeye yüzmeye yaylaya gezmeye giderdi işten kaçan haylazların,
Küçüklerle birbirine haber salardı aşıkların,
Nasıl unuturuz seni ey asıl vatanım,?
Elbet birgün yoğrulduğumuz o toprağında huzurla yatarım.

Ocak 2018 Faruk ÇELEBİ Muğla / Beden Eğitimi Öğretmeni
Tevellüt 1970 Salih Çelebi (gara sali) torunu Ahmet ÇELEBİ oğlu






Toprağına Hasret SULTAN BULUT 

KARACAÖREN’li  ANNEME

Karacaören’de geldin bu dünyaya,

Daha çocukken, başladın çalışmaya,

Herkes uyurken sıcak yatağında,

Başladın çeşmeden su taşımaya.

Küçüktün, okumaya heves ettin,

Amcan Habip Hoca’ya gittin,

Kızlar okumaz, dediler,

Okumayı,  ebediyyen kaybettin.

Soyunuz aslında Asyalı Yörük’tü,

Hayvanınız, sürüleriniz böyüktü,

Karacaören`li kızlar gibi uzun,

Saçların beline kadar örüktü.

Kaderindi Kırşehir’e gelin gitmek,

Medrese’de kaynana derdi çekmek,

Kolay mı annem, kıtlık kıyamette,

Tek odada üç çocuk büyütmek.

Çoluk çocuk Kızılırmak’ı geçtin,

Geçim için Çıkınağlı’na yerleştin,

Erkek işidir, yapamam demedin,

Babamın hızarına sen de eşlik ettin.

Bir çocuğun oldu, adı Duran’dı,

Parlak zekȃlıydı, pek yamandı,

Bir menenjit aldı götürdü onu,

Ömür boyu kalbin buna yandı.

Kulu’da iki gözlü damda oturdun,

Kışta karda çeşmeden su getirdin,

İlkokulda hademelik yaparak,

Evimize bir sıcak ekmek getirdin.

Kardeşlerin gibi geldin Ankara’ya

Para pul yok, başladın iş aramaya,

Tıp Fakültesi‘nde oldun hastabakıcı,

Ha gayret, koyuldun çalışmaya.

Hemşirelerin haksızlığına uğradın,

Çıkarmadın sesini, için için ağladın,

Yine de kör talihini yenmek için,

Ölülerin bile çenesini bağladın.

Yıllar geçti, nihayet emekliydin,

Emek’te evine girince sevinçliydin,

Okudun üfürdün, dualer ettin,

Gözel Allah’ım şükürler sana, dedin,

Çok severdin 73. Sokakta gezmeyi,

Komşularla oturup sohbet etmeyi,

Mutfakta yemek yaparken bile,

Bırakmazdın teypten türkü dinlemeyi.

Tertemiz yapardın odaları, arayı,

Unutmazdın ocağa yemek koymayı,

Bunaltıcı öğle sıcağından sonra,

Bahçede komşularla banka oturmayı.

Alırdın eline ipliği, çorap örerdin,

Trene bindim tren salladı, derdin,

Sürmezdi fazla üzüntün kederin,

Hemen arkasından gözlerinle gülerdin.

Cömerttin, sofranı herkese açardın,

Misafirin gönlüne huzur saçardın,

Kardeşlerin gelince birbir yanına,

Sevinçten adeta kuş olur uçardın.

Sen Arıözler soyunun Ulu’suydun,

Akrabaların içinde en dirisiydin,

Bütün mahalleli söyler durur,

Samimiydin, cana yakın birisiydin.  

Emek’teki sokaklar inişli çıkışlı,

Örtülerin vardı annem, ince nakışlı,

Bir kış günü geldi Azrail yanına,

Yavaş yavaş kalbine yapıştı.

Havada kara kara bulutlar buluştu,

Hastane odasına doktorlar doluştu,

Vedalaşma günü gelince Haktan,

Evlatların sana kuş gibi yetişti.

Krizler geçirdin, ama ayakta durdun,

Yatalak olmadan doksanını buldun,

Sonunda Rabbim seni cennetine aldı,

Çünkü sen onun, sevgili kuluydun.

Karacaörenli annelere selam olsun,

Evlatlarının hayrını görsün,

Tanımasam da, görmesem de

Hepsinin Anneler Günü kutlu olsun!

ÜNAL  ABALI  -  ALMANYA

Mayıs 2015

ANALARIM  VE  MEMLEKETIM:

Ana    dediklerimin  dördüncüsüydü

Duydumki  ölmüs.

Onlar  topraga

Ben  yüregime  gömdüm.

Vay  benim analarim

Günesti,  gün diye  gördükleri

Isti,  eglence  diye  bildikler

Yasadilar  yasamasina  ya…

Ne  agladiklari  belliydi

Nede  güldükleri.

Nasip  olmadi ne  baslarina yazma

Ne  mezarlarina  bir  kürek  toprak

Yürek  paramparca

Gizlenip  bir  köseye

Yetmiyor, yetmiyor

Gurbette  aglamak.

Orta  anadolunun  orta  yerinde

Tamda  yüregimin  ortasi

Dedigim  yerdir

Canim  karacaörenim.

Bakma,  Gurbet  elde

garip  garip  dolastigimiza

canli  gelemesemde

Cansizda  olsa

 Girecegim  koynuna.

Ecel bu, ferman  dinlemez

Hani,  gelirse  aniden

Hicde hesabta  yokken

Alip  götürün  beni  köyüme.

Basmalara  kiyamadigim

Topragina  memleketimin

Verin simdi  beni  koynuna

Kurtulub  gurbetten

Kavusurum  analarima.

Hasert bu.Cana  bedel

Catlatir sabir  tasinida

Catlamazmi  mezar  tasi

Bekleyemem   Israfili

Tavlayib  Veyselimin

Sadik  yarini

Cikarim  disari.

Bilmem  hangi  gül,

Hangi cicek  adinda

iste  o  an

Seyredecegim  seni

Canim  Karacaörenim

Mahmur bir  uyku  tadinda.

Kimbilir,taze, gencecik

Yüregi  agzinda

kinali bir el

Alir  beni  avuclarina.

Takip  ardima  seher  yelini

Girerim renkten  renge

Kirmizi,  sari  yesil

Susuzlugumu tel duvak  altinda

Heyecanli,  marur

Iki ela  gözden  süzülen

Inciler  giderir.

Bir  kutsal emanet  gibi

Tutarken beni

Beyazlar  icerisinde

Titrek,  narin,   bereketli eller

Biliyorum

Orada   olacaklar

Ela, mavi, kara  gözlüler.

Rasit  Duman/ Almanya.

NEŞET’E…

İçim yandı bugün,
Kırşehir’im gülü gitti,
Yüreğim kanadı bugün,
Toprağımın bülbülü gitti.

Dik dursun eğilmesin başlar,
Aktı sel oldu gözlerden yaşlar,
Dinlerdi sazını gökteki kuşlar,
Halkımın aynası gitti.

Hasreti Kırşehir’e bağrı yanık gitti,
Sanki suçlu bir sanıktı,
Türküleri içerek gitti
Gitti toprağımın canı gitti.

Engindi gönlü genişti dünyası
Yüreği dopdolu halk sevdalısı,
Anadolumun bulunmaz aynası,
Gitti NEŞET’İM gitti.

Öğretmen değildi bil ki öğretmendi
Sanatçılar arasında rekortmendi,
Sazıyla sözüyle cehaleti yendi,
Koptu Kırşehirimin dalı gitti.

O gönüllere sel gibi aktı,
Türkülerle bir meşale yaktı,
Tüm insanlara sevgiyle baktı,
Gönülleri kuşatan NEŞET’İM gitti.

Duruşuyla ayrı yere oturdu,
Sazının telini farklı vururdu.
Birlikte güttü koyunla kurdu,
Sevgi kokan NEŞET’İM gitti.

HACI İLHAN
Emekli İl Turizm Müdürü